Wie aan de Costa Blanca denkt, ziet meteen beelden van zon, zee en witte stranden. Maar heb je je ooit afgevraagd waar die naam eigenlijk vandaan komt? “Costa Blanca” klinkt misschien als een toeristische bedenking, maar achter die benaming schuilt een interessant verhaal dat teruggaat tot het midden van de twintigste eeuw — én zelfs verder in de tijd.
Een naam met meerdere betekenissen
De letterlijke vertaling van Costa Blanca is “Witte Kust”. Dat lijkt logisch als je de helderblauwe Middellandse Zee ziet afsteken tegen de witte zandstranden en de witgekalkte huizen van dorpen als Altea, Jávea en Villajoyosa. Toch is dat niet de enige verklaring.
Er bestaan verschillende theorieën over het ontstaan van de naam. Volgens velen was het een marketingidee van de luchtvaartmaatschappij British European Airways (BEA), die in 1957 begon met lijnvluchten van Londen naar Valencia en Alicante. De maatschappij gebruikte de naam Costa Blanca om de regio te promoten als een zonovergoten, elegante vakantiebestemming voor Britse reizigers. Het klonk exotisch, eenvoudig en uitnodigend — en het werkte.
Maar de oorsprong gaat dieper dan reclame alleen. De term “blanca” verwijst niet enkel naar stranden, maar ook naar het witte licht dat de kust kenmerkt. De combinatie van helder zonlicht, kalkrijke bodem en lichte steen zorgt ervoor dat het landschap hier letterlijk oplicht, vooral tijdens de vroege ochtend en late namiddag.
De witte kust van traditie en steen
Lang voordat toerisme zijn intrede deed, was wit al de dominante kleur van het landschap. De traditionele huizen in dorpen zoals Moraira, Benissa en Calpe werden wit gekalkt — niet uit esthetische overwegingen, maar uit noodzaak. De witte kalklaag weerkaatste het zonlicht en hield de muren koel tijdens de hete zomers.
Die typische witte dorpen, samen met de glinsterende kliffen van kalksteen, gaven de regio haar natuurlijke helderheid. Wie vanuit zee de kust naderde, zag de zon weerkaatsen op de witte rotsen van bijvoorbeeld de Peñón de Ifach in Calpe of de krijtachtige heuvels rond Denia. Vandaar de logische bijnaam: de witte kustlijn van Spanje.
Zelfs de zoutmeren van Torrevieja dragen bij aan dat witte beeld. Wanneer het water verdampt, blijven er blinkende zoutkristallen achter die de horizon doen schitteren. Het witte, bijna zilverachtige licht dat over de lagunes valt, versterkt de naam “Costa Blanca” nog meer.
Meer dan een kleur – een identiteit
Tegenwoordig staat “Costa Blanca” niet alleen voor een geografisch gebied, maar ook voor een levensstijl.
Het is een symbool geworden van licht, rust en mediterrane elegantie. De naam roept gevoelens op van ruimte, helderheid en eenvoud — precies wat velen zoeken in hun tweede verblijf of nieuwe thuis onder de zon.
De witte kleur wordt ook vaak geassocieerd met zuiverheid en frisheid, waarden die nog steeds terug te vinden zijn in de lokale bouwstijl. Van moderne villa’s met strakke witte gevels tot traditionele dorpshuizen: overal blijft de band met de kleur wit behouden.
Een kust die zijn naam eer aandoet
Of de naam nu geboren werd uit een marketingidee of uit de natuurlijke schoonheid van het landschap, één ding is zeker: de Costa Blanca doet haar naam nog elke dag eer aan.
Met meer dan 300 dagen zon per jaar, wit licht dat over zee danst en dorpen die lijken op te lichten in de zon, is het moeilijk een betere naam te bedenken.
De “witte kust” is dus geen toevallige titel, maar een perfecte weerspiegeling van haar karakter: helder, stralend en vol leven.
